Beste,
Bij het regenereren van een grafische weergave blijkt dat de weergave stopt bij wettiging door de vader. Bij adoptie geldt dat zelfs voor beide ouders.
Is dit te omzeilen (instellingen)?

Vriendelijke groet,
Jan D'hondt

Volgens mij wordt alleen naar de biologische ouders gekeken en dat lijkt me terecht. Je moet dus zelf zorgen dat je de kind-ouder-koppeling biologisch maakt voor weergave...

In een kwartierstaat gaat het nu eenmaal om de biologische voorouders (en niet om pleeg/adoptieouders).

mvg
Carel

Beste Carel,
Genetisch heb je overschot van gelijk, relationeel zit dat wel anders. Wij verliezen op die manier wel ooms en tantes, peter en meter, pleegvader en/of -moeder die wel voor de opvoeding hebben ingestaan.
Goed dat je aangeeft dat er twijfel bestaat over de afstamming (geen zekerheid nietwaar) maar dat betekent toch niet dat je de familiebanden maar moet weggooien? Een vinkje bij de instellingen zou volstaan om dit op te lossen lijkt me.

Vriendelijke groet,
Jan D'hondt

En waarom wordt dan in de parentelen een dergelijke niet-biologische relatie wel weergegeven?

mvg
Jan D'hondt

Carel heeft kleur bekend. Dat vraagt om een weerwoord.

De hoofdstroom van ’s lands genealogen houdt er biologistische denkbeelden op na. Helaas. Ze hanteren een ongedifferentieerd, reductionistisch begrip van afstamming, die weinig realistisch is, en mijlenver afstaat van het complexe begrip ‘ouderschap’ zoals gehanteerd binnen de wetenschap. Disciplines als de antropologie en de rechtswetenschap begrijpen verwantschap namelijk als een gedifferentieerde, gestructureerde en gestratificeerde eenheid, die behalve biologische ook sociale systemen omvat.

In de meest uitgewerkte variant is de betrekking aRb, i.c. het ouderschap, het gearticuleerde complex van een viertal verschillende verhoudingen.

i) genetisch ouderschap: de herkomst van de gameten, waaruit het DNA is opgebouwd.
ii) biologische ouderschap: de verwekker en draagster van het kind.
iii) sociaal ouderschap: de verzorgers en opvoerders van het kind.
iv) juridisch ouderschap: het onderhevig zijn aan zekere dwangrechtelijke bepalingen.

Deze verschillende aspecten van het ouderschap zijn niet noodzakelijkwijs in personele unie verenigd. Hoe meer generaties men teruggaat, des de kleiner wordt de kans dat dit nog altijd het geval is. Een complete kwartierstaat dient de verschillende ouderschapsketens allemaal uit te werken. In de regel zal men ontdekken dat de fysiologische, sociale en wettelijke wortels op héél verschillende plaatsen zijn ontsproten, alvorens in latere generaties te zijn samengesmolten.

Het verschijnsel, dat bovengenoemde betrekkingen over verschillende personen verdeeld kunnen raken, dunkt me het belangrijkste uitvloeisel van de wetenschappelijke theorievorming omtrent het ouderschap. Zelf heb ik het maar ‘kwartiersplijting’ genoemd, omdat het in feite om het spiegelbeeld van het veel bekendere kwartierverdubbeling draait; zoals één persoon in meerdere kwartieren kan opduiken, kunnen andersom ook meerdere personen aan één kwartier verbonden zijn.

Het vreemde aan de opzet van Aldfaer is dat het je wel toelaat om niet-biologische relaties als pleegouder, stiefouder en wettelijk ouder aan te brengen, maar vervolgens weigert hier een grafische voorstelling van te maken.

Zodra de wetenschap om de hoek komt kijken wordt het steeds ingewikkelder gemaakt. Kan diezelfde wetenschap ook uit de archieven al die specifieke voorouderlijke gegevens halen? Dat heb je typisch nodig bij kwartierstaten. En als dat niet op de wetenschappelijke manier kan dan heeft het weinig zin om zo naar het verleden te kijken.

Voor de huidige vastlegging van feiten zou je wellicht ca 50 jaar terug hier en daar iets terugvinden. Maar dan spreek je dus over Parenteelvormen om daar verslag van te doen..

De wenselijkeid het genealogisch onderzoek op wetenschappelijke leest te schoeien, door afstamming voor te stellen als begrip, samengesteld uit meerdere lagen, is juist gelegen in het verlangen om recht te doen aan de gegevens, die men in de archieven aan kan treffen. Een voorbeeld uit mijn eigen kwartierstaat kan, ontdaan van opgeblazen jargon, wellicht verhelderd werken.

Op 18 maart 1798 stappen Sieger Alberts de Jong en Aaltje Fokkes in het Friese Opsterland in het huwelijksbootje. Wanneer op 24 september 1802 hun derde kind geboren wordt, voltrekt zich een tragische gebeurtenis: moeder sterft in het kraambed. Het pasgeboren kind wordt vervolgens Aaltje genoemd, naar de vrouw aan wiens leven zij een einde maakte. Een klein jaar later, op 21 augustus 1803, hertrouwt de weduwnaar met Egbertje Jans Hofstra. Ook zijn tweede huwelijk zou echter van korte duur blijken, want op 20 april 1807 sterft hij. Aaltje is nu een volledig weeskind.
Dit weeskind trouwt op 18 mei 1833 met Jelmer Gerrits de Vries. Hun vierde kind, dat op 6 september 1840 is geboren, noemen ze Egbertje, naar de stiefmoeder die altijd voor de verweesde Aaltje is blijven zorgen. Een paar maanden na dit eerbetoon, op 16 november 1840, blaast de stiefmoeder haar laatste levensadem uit. In het testament, dat nog hetzelfde jaar is aangepast, blijkt ze twee erfgenamen te hebben aangewezen. Het zijn haar enige broer en haar stiefdochter.

Voor de genealoog die zijn blikveld tot de genetica heeft verengd, moet dit alles raadselachtig blijven. Hij is gedwongen deze gegevens te negeren, omdat ze binnen zijn theoretisch kader geen passende plaats kunnen vinden. Spreekt hij er toch over, dan worden de grenspaaltjes der biologie overschreden. De beleden principes blijken dan niets waard. Er is namelijk geen biologische reden waarom Aaltje haar dochter Egbertje noemt. Er is ook geen biologische reden waarom Aaltje een flinke erfenis ontvangt.
De genealoog die het ouderschap als samengesteld begrip begrijpt, heeft deze problemen niet. De oorzaak kan gevonden worden in het feit dat wat sociaal ouderschap betreft, Aaltje Siegers de Jong de nakomeling van haar stiefmoeder is, de vrouw die haar heeft opgevoed. Hier scheiden derhalve de verschillende kwartierstaten hun wegen. Het kwartier is door voormelde tragedie gespleten tussen het genetisch, biologisch en juridisch moederschap van Aaltje Fokkes enerzijds, en het sociaal moederschap van Egbertje Jans Hofstra anderzijds.

In het kraambed gestorven moeders; overspelige echtgenotes en heimelijke adopties, dankzij DNA-tests aan het daglicht gebracht; kinderen geboren staande een vorig, nog niet ontbonden huwelijk - ik zou talloze andere voorbeelden kunnen aandragen, waarbij de diverse aspecten van het ouderschap aantoonbaar op verschillende personen zijn komen te berusten. De grillige werkelijkheid vraagt van ons, dat wij dit niet allemaal onder het tapijt van biologisch gedachte ‘echte ouders’ vegen.

En ’t zou fijn zijn als je daar dan ook een grafische voorstelling van zou kunnen genereren, zowel naar beneden toe (parenteel) als omhoog (kwartierstaat).

MVG

Ik begrijp terdege dat je uit archieven allerlei zaken kunt halen en door combinatie met andere feiten te VERONDERSTELLEN dat bepaalde sociale verhoudingen aanwezig zijn. Verder, in het politieregister blijkt dat de naam Kortekaas nog al eens voorkomt. Dat wil dan toch bij lange aan niet zeggen dat het een soort boevenfamilie is?

Uit de verschillende definities over wetenschap blijkt

Ik hou me evenwel niet bezig met de vaststelling dat de genealogische veronderstelling een 'bewijs' van echtheid krijgt en zeer zeker niet in een poging om het verhaal, dat u als voorbeeld aanhaalt, programma-technisch te kunnen registreren en te rapporteren.
In uw geval kan ik me zelfs voorstellen dat u ook in de kwartierstaat/parenteel de getuigen, de ambtenaren, de geestelijken wilt zien. Die kunnen immers ook peetouder(s) zijn.

Dus als resumé; een lofwaardig streven waarvan de conclusies/veronderstellingen in tekstvorm gepresenteerd kunnen worden.

Er begint een leuke (semi) wetenschappelijke discussie te ontstaan over dit onderwerp.
Ben het met Han eens dat dit soort zaken goed en misschien wel beter in tekst kunnen worden verwoord.

Bij veel zaken zeggen een paar woorden meer dan een grafiek zonder toelichting. Teksten en toelichting vormen het vlees op de botten van de genealogie.
Verder heb ik me af zitten vragen of sommige van deze wensen in het grafische zullen leiden dat we dit in 3D moeten gaan aanbieden.

Naar aanleiding van de suggestie, door Han Kortekaas gedaan in de thread ‘transsexualiteit verwerken’, heb ik een proefstamboompje gemaakt, en deed hierbij een opmerkelijke vondst.

Aan persoon X verbindt men een paar biologische ouders, vader Y en moeder Z. Vervolgens laat men vader Y een geslachtstransformatie ondergaan. Het resultaat van deze aktie is dat er twee biologische moeders aan X zijn gekoppeld, zonder dat het programma hiertegen protesteert. Maar wat zou er gebeuren als we van deze constructie, die zowel volgens de wetten van de natuur, als die van de staat, niet mogelijk is, een (grafische) kwartierstaat trachten te genereren?
Welnu, het programma heeft hier allerminst bezwaar tegen. Het laat eenvoudig de binaire opzet van de kwartierstaat los, en tekent in generatie II niet twee, maar drie vakjes: een lege voor de niet ingevulde vader en .... twee keer een moeder, voorzien van kwartiernummer drie. (Probeert men vervolgens alsnog een vader toe te voegen, dan gaat het mis. Deze poging wordt getorpedeerd met de mededeling ‘er zijn al twee biologische ouders aanwezig’)

Enfin, de mogelijkheid een kwartier te ‘splijten’ over meerdere personen, een optie die het mogelijk maakt om ALLE voorouderlijke filiaties, biologisch of anderzins, in kaart te kunnen brengen, moet ‘programma-technisch’ heel eenvoudig te realiseren zijn. Dat blijkt wel uit bovenstaand experiment. En doorzoekt men het forum, dan blijkt dat de wens om ook niet-biologische voorouders hun plaats in de rapportages te gunnen, behalve in deze thread, al eerder aan de orde is gesteld. Waarom zou men deze gebruikersgroep niet ter wille zijn?

Dit moet beschouwd worden als een bug omdat op normale wijze het onmogelijk is om een tweede biologische moeder toe te wijzen.
Dat dit via een geslachtswijziging wel mogelijk wordt dient dus niet mogelijk te zijn.

Jaja, dat dit een ‘bug’ is begrijp ik ook wel. Maar deze bug laat mijns inziens wel heel duidelijk zien dat er geen enorm technisch obstakel bestaat, die het belet om in een voorouderboom meer dan twee ouders op te nemen. Blijft dus over de overweging, dat het Aldfaer-team op principiële gronden weigert andere dan biologische voorouders in een rapportage te verwerken.

Goede argumenten daarvoor heb ik echter vooralsnog niet gehoord.