Quote RonaldB:
De enige 'echte' naam van een persoon staat in zijn/haar geboorteakte.
Deze regel heb ik vaker gehoord. Ze lijkt me een onjuist uitgangspunt, omdat er drie héle grote bezwaren aan kleven. Om de lezers ellenlange verhalen te besparen, zal ik ze slechts summier aanduiden.
i) Het is een linguistisch ‘anachronisme’; een projectie van hedendaagse taalkundige principes op een verleden dat heel anders functioneerde, omdat de hiërarchische verhouding tussen letter en klank andersom lag.
ii) De erfelijke achternaam is geen universeel verschijnsel. In sterk gefeodaliseerde streken, zoals bijv. in het oosten des lands, bestonden tot ver in de 19e eeuw de zgn. ‘boerderijnamen'. Deze kunnen moeilijk aan de hand van de geboorte worden vastgesteld, omdat deze gebeurtenis in de naamsbepaling helemaal geen rol speelde.
iii) Men vergeet voor het gemak even het feit dat de geboorteakte of doopinschrijving de achternaam van het kind helemaal niet vermeld, althans niet in Nederland. De officiële achternaam van een persoon werd dus niet bepaald door de geboorteakte zelf, maar middels de interpretatie van de indirecte bewijzen daarvoor door een latere generatie ambtenaren, iets wat je als genealoog alleen kunt weten aan de hand van andere akten, nml. die opgemaakt tijdens huwelijk, ouderschap en overlijden.
MVG